Bigarren eguna.
Teheraneko hotelean gosaldu, autobusean sartu eta Kashan-erantz abiatu ginen. Hemen distantziak ez dute barkatzen. Hiru ordu, eta hainbat ko
ntrol pasa ostean Abyaneh herrian gelditu ginen. Karkas mendiko magalean, buztinezko adobe eraikin gorrixkaz, osatutako aldea kuriosoa da benetan. Denborak atseden hartu zuela zirudien. Izan ere, zoroastroak eraikitako herri honetan, oraindik ere, sasanidar garaian eraikitako suaren tenpluaren aztarnak mantentzen dituzte oraindik. Emakumezkoek ez dute txadorra erabiltzen, traje folkloriko eta zapi koloretsu batzuk baizik. Herri koloretsu hartan ordea, geu izan ginen atentzioa eman genuena, harrigarria. Hemen asi zen, bidai osoan edukiko genuen, gure argazki emanaldia. Hainbat pertsonen perfil desberdinetako protagonista izango ginen hurrengo egunetan, eta auskalo ze iritzi zuten gutaz.
Bazkal aurretik Agha Bozorg mezkitara joan ginen eta islamiar arkitekturaz gozatzen asi ginen. Gaur egun Korana erakusteko erabiltzen duten eskola bat izanik “madrasa”, XVIII mendean mezkita bezala eraiki zuten. Bi minhra ditu erdiko patio batez bananduak.
Abbdik bazkaltzera eraman gintuen tokian probatu genuen lehen aldiz Doogh edaria. Esnea, gatza eta mentaz eginiko edari freskagarria da. Guri, asera batean, sentsazio arraroa egin zigun, baina bai freskagarria zen, eta hobe genuen beraien aholkuei kasu egin, beroari aurre egin ahal izateko.
Hurrengo geldialdia Tabatabaei familiaren jauregia izan zen. Egundoko gozatua hartu genuen argazki kamerarekin. Iraneko etxe historiko politenetako bat, alfonbra saltzaile aberats batek eraikia XIX. mendean. Ez genuen, Boruje
dis etxe historikoa ikusteko be
tarik izan, ez eta Hamman Sultan Amir ere, gaur egun museo bezala dagoen bainuetxea. Autobusa hartzeko bidean, martirien lehen hilobiak ikusi genituen, hainbat emakume inguruan zituztela errezoan, beste mundu bat zen.
Arratsaldeko azken orduan Fin lorategira joan ginen. Gizategiaren Ondare bezala onartua dago lorategi hau, persiar lorategien exenplo garbiena izanik. Eta guk bakarrik ez, guri ere argazki pila atera zizkiguten berriro ere, jesusss.
Naiz eta garaia ez izan, hemen rosa mosketa sikua saltzen dute era guztietara, kolonian, infusioetarako…,pena loretan ezin ikusia, bere usaina oso gustuko dudan lorea baita.
Ilunabarrean hostatu hartuta genuen Negarestan Hotelera joan ginen. Nola ez, ikaragarrizko bistak genituen goiko solairuko logeletatik, desertuko oasi batean bait geunden. Dutxa 
bat hartu eta berriro afaltzera toki berdinera joan ginen. Hotelerantz bueltan gure bizimodu birtuala nola zegoen begiratzera. Iranen ezin zara Interneteko hainbat web orrialdetara sartu, ez eta Facebookera ere, tranparik egin gabe, bai ala beste sare sozial batzuetara.
Hurrengo egunean goiz jaiki behar izan genuen Isfaham era abiatzeko.
